Keith Dunn (US/B) Blues The Maple Ertvelde (22-01-2024) reporter & photo credits: Marcel info band: Keith Dunn info club: The Maple © Rootsville 2024

Lang geleden dat er nog eens een bluesband was afgezakt naar The Maple. Daar kwam nu verandering in want men had daar de Keith Dunn Band op bezoek. Tijd dus om nog eens naar daar af te zakken.

Keith Dunn is een blues veteraan die al meer dan 30 jaar in het milieu ronddraait. Hij werd geboren in Boston waar hij al heel vroeg de blues ontdekte na een optreden te hebben gezien van T-Bone Walker. Tijdje nadien kocht hij zijn eerste harmonica en was hij totaal gebeten door de blues microbe. Ondertussen speelde hij al met tal van grootheden als James Cotton, Hubert Sumlin of Roy Eldridge. Keith woont ondertussen al enige tijd in Nederland en is geregeld te zien op tal van Europese podia waar hij het beste van zichzelf geeft samen met zijn Belgische band die bestaat uit Bart Mulders (gitaar), Renaud Lesire (gitaar) en Thomas Pultyn (drums). Deze laatste is zowaar de neef van “Wuff” Maes, het drummen zit blijkbaar in de familie.

Keith Dunn blijkt nog steeds populair want The Maple zat tsjokvol, wat de temperatuur serieus de hoogte injoeg. Op tijd drinken bij warme temperaturen was ooit de leuze van Frank Deboosere en het gerstenat vloeide dan ook rijkelijk toen de band het podium opkwam en onmiddellijk een stevig instrumentaaltje de zaal instuurde met ‘Off The Wall’. Bij deze was ook de toon gezet voor een zeer energiek optreden dat al bij al heel weinig rustpunten zou kennen.

Zo gind het viertal verder met ‘Everything’s Gonna’, ‘Standing Out Crying’ en ‘Frisco’ waar Renaud bewees niet enkel een stevig instrumentalist te zijn maar ook vocaal uit de voeten kon. Een stem met ietwat charme waar een leuk Frans accent doorprikte. Keith nam daarna de teugels terug in handen voor een stevige ‘Hoodoo Man’. Goed bij stem en hij leverde prima werk aan de Mississippi saxofoon. Bart Mulders bepaalt het ritme en was alweer berensterk aan de gitaar, een beetje een miskend talent die Bart, terwijl de ritmesectie het geheel retenstrak hield, kortom, de machine was goed op dreef.

Er werd stilaan naar het einde van de eerste set toegewerkt met ‘Going Away’, een heel knappe ‘Strange Land’ – wat een nummer is van de grote Charlie Musselwhite - , ‘Ragged And Dirty’, een heel swingende ‘Crazy Legs’ om uiteindelijk de finish te halen met ‘Don’t Start Me Talking’. Mooi einde van een zeer aangename eerste set, waarvan iedereen zeker  had genoten. Tijd voor een drankje en een frisse neus, om klaar te staan voor Keith Dunn, The Sequel !

De mannen gingen verder op het élan van het eerste deel, startend met ‘Tip’, gevolgd door een heel swingende shuffle ‘Maybe Wrong’. Ondertussen bleven Bart en Keith afwisselend kwistig strooien met aangename solo’s, en je zag de aanwezigen duidelijk genieten.

Bart is niet enkel een uitstekende gitarist maar kan ook een eindje zingen en dat bewees hij bij ‘All Your Love’ , covertje van Otis Rush en ‘Just A Little Bit’. Keith mocht blijven rusten, enfin althans zijn stembanden, want hierna nam Renaud de zang voor zijn rekening met een knappe versie van Little Walter’s ‘ Just Your Fool’. Stilaan kwam het einde van het optreden in zicht en Keith nam terug de zang voor zijn rekening voor ‘Stange Things Are Happening’ en een hypnotiserend ‘Wish You Could’ om er een punt aan te zetten.

Buiten de waard gerekend natuurlijk, in dit geval 'MC' Ivan, die zonder moeite een “encore” kwam vragen en zonder morren verkreeg. Het werden het zelfs twee , startend bij ‘Sadie’ van Hound Dog Taylor, waarbij Bart alweer zijn zangkunsten kon vertonen. Uiteindelijk werd de avond afgesloten door Keith op de tonen van ‘Snatch It Back’.

Bij deze was een einde gekomen aan een meer dan zeer aangename avond, waar iedereen met volle teugen had van genoten, de band incluis. We konden dus heel tevreden huiswaarts keren. Merci Ivan en The Maple voor de meer dan fijne avond !

Marcel